Dit is Hetzer Bouricius. Deze tekst staat op het portret van een zevenjarige jongen uit een Leeuwarder patriciersfamilie. Patriciers waren in de 17e eeuw regenten, die als een soort familiekliek de belangrijkste functies naar zich toe trokken. Hector's hand rust op een boek en zijn houding is die van een volwassen man, ook al lijkt zijn hoed nog wat aan de grote kant. Officieel is het een kinderportret, maar de schilder heeft zijn toekomst al voor ogen gehad. Het ligt voor de hand, dat Hetzer, als zoon van een advocaat aan het Hof van Friesland, ook rechten gaat studeren. Later zal Hetzer zijn Friese naam veranderen in het Latijnse 'Hector', iets wat normaal was in die tijd.
Student en rector magnificus Universiteit Franeker
In Franeker begint Hector met letteren en filosofie te studeren, maar later stapt hij over naar de juridische faculteit. Hij is een typisch voorbeeld van een internationale student uit de 17e eeuw. Hij studeert aan diverse buitenlandse universiteiten en behaalt zijn doctorstitel in de Franse stad Orléans. Met een bezoek aan Engeland rondt Hector zijn studentenleven af. Net twintig jaar oud wordt hij advocaat in Leeuwarden. Als hoogleraar rechtsgeleerdheid keert hij terug naar Franeker, waar hij het in 1622 rector magnificus wordt. Hector laat de academische wereld voorgoed achter zich, wanneer zijn schoonvader Gellius Hillema in 1626 overlijdt. Hij mag namelijk zijn plaats innemen als raadsheer bij het Hof van Friesland in Leeuwarden.
Briefwisseling met Constantijn Huygens
Zijn liefde voor de letteren en welsprekendheid raakt Hector niet kwijt. Hij blijft schrijven, vooral redevoeringen, en hij leest graag poëzie en toneelstukken. Zo stuurt hij Constantijn Huygens (secretaris van de Hollandse stadhouder) de net uitgegeven bundel Amores, met gedichten in het Latijn van de Friese schrijver Pierius Winsemius. Hector krijgt van Huygens een treurspel van Heinsius retour. Huygens vraagt hem ook: ‘Houd me op de hoogte, als er aardige dingen in Friesland uitkomen. Ik zal hetzelfde doen met de dwaasheden, die anderen en ik uitgeven.’
